Mentale littekens en gratis pizza!

Een korte week vraagt om een korte blogpost! Het "jobke" van Jan, putte me mentaal en fysiek zodanig uit dat er niet veel zinnigs zal uit komen. Het "jobke" zelf kan ik onmogelijk beschrijven. Het doet me teveel pijn om er over te vertellen, dit omdat ik er al dagelijks mee geconfronteerd word. Het zal een litteken worden dat nooit zal verdwijnen...

Maar na dit treurige nieuws is het tijd voor de beschrijving van alweer een leuke ervaring. Maandagavond werd ik naar een praatcafé gezonden waar het onderwerp de brochure student@oostende was. Studenten konden vrij hun mening geven over de brochure en konden vertellen wat zij graag zouden veranderen om van Oostende een leukere studentenstad te maken. Ik stond er bij, keek er naar en noteerde. Achteraf werd de verrassing compleet: GRATIS PIZZA als dank voor de bereidwillige medewerking! OK, YOUR WELCOME!!

Bon, dan nog een opsomming van uitgevoerde taken. MAAR het was niet omdat het een korte week was dat er daarom minder gewerkt werd! Neen meneer, stadsmensen zijn werkmensen! Getuige het volgende takenlijstje: (nog steeds) de perslijst updaten, naar het praatcafé gaan, vragen voorbereiden samen met mijn collega-stagiair Leen voor Theater Aan Zee (met Gabriel Rios!), een antwoord op een brief formuleren in het Engels (joepie, nog eens de 6 jaar aan taalopleiding gebruikt), het "jobke" en last but not least (om Doris een handje te helpen) stempels op omslagen zetten (want zelfs dat was ook eens leuk)!

Het gevaar loert om de hoek, net als de minisoka...