Bang afwachten!

Ik voel mij niet goed, heb zweethanden, zie het niet meer zitten, heb waanvoorstellingen, sta te trillen op mijn benen en mijn inspiratie is zoek! Reden? "Wim, ik heb een leuke jobke voor je, waar je enige tijd mee zoet zal zijn." Quote: Jan Dewulf. 'Tuuuutuutuuuu' (stelt spannend muziekje voor).
Ik vraag me af of ik me ziek zal melden volgende week, zal ik zeggen dat ik mijn twee armen verloor toen ik mijn biefstuk aan het snijden was, zeg ik dat een olifant mijn schoenen op at waardoor ik niet meer buiten kan OF recht ik mijn rug, hef mijn hoofd hoog, adem diep in, pep mezelf mentaal op, stap op hem af en... loop ik keihard weg. Ik ben er nog niet uit.

Gelukkig heb ik deze week veel goeie momenten meegemaakt die me zonder twijfel een uurtje of twee er bovenop zullen helpen. Mijn andere taak 'waarmee ik enige tijd zoet zal zijn', de perslijst updaten, is goed aan het vlotten. Daarnaast ging ik deze week mee naar een vorming over Banjul, de hoofdstad van Gambia waarmee Oostende een stedenband heeft (Ik dacht even dat ik Jan-Willem ergens zag lopen, maar het bleek een andere vuilniszak te zijn).

Deze week heb ik dan ook nog eens aan de balie gezeten, stelde ik samen met Leen enkele vraagjes op om aan de nieuwe inwoners te stellen (wat we uiteindelijk ook deden), werkte ik de aan mij opgedragen artikels voor in De Grote Klok af en zocht ik welke bekende buitenlanders allemaal al eens in Oostende logeerden of er zelfs woonden (tips zijn altijd welkom).

Te veel doen is minder vermoeiend dan te weinig doen...

My way, my life!

Vanaf de zondagavond keek ik al uit naar de werkdag. Er waren de maandagochtend namelijk terug opnames voor trefpunt en deze keer ging het een avontuur van jewelste worden, we gingen de riolen bezoeken... Hopend op ongeziene drek, slijm, ratten, molepeople en natuurlijk The Turtles daalden we af in de riool. MAN, wat een anticlimax. De riool schitterde bijna als een parel! Zo proper was het. Zeg nu nog eens dat de mannen vant stad niet kunnen werken... Waarschijnlijk zijn er nu mensen die denken "Bwa de Wim is ier weer aant overdrijven, hij zat zeker in een tunnel ofzo en niet in de riolen". HA ik geef jullie niet-gelovers lik op stuk met volgende foto:


Diezelfde dag mocht ik nog mee met Jo naar de persconferentie voor het ontbijt van de Burgemeester. Toevallig was daar een goeie vriend van mij wiens bedrijf, Snoepcenter Lingier (even wat free publicity geven), het ontbijt zal sponseren. Op de receptie achteraf hadden we plotseling veel te vertellen... Vreemd toch hoe een receptie gesprekken doet uitlopen.

Maar niet denken dat ik nooit achter mijn bureau heb gezeten hé. De dinsdag was bijvoorbeeld een leuke OOR-kondedag. Ik maakte kennis met het echte en harde werkleven. Op het moment dat de OOR-konde volledig afgewerkt was krijg ik een mailtje om te zeggen dat er toch nog één artikeltje bij zou moeten. DARN! Geen probleem, ik ben professioneel genoeg om dit te aanvaarden en zo werd woensdag ook nog een beetje OOR-kondedag.

De donderdag mocht ik naar een nog andere persconferentie gaan, maar dan helemaal alleen. OH-OW... Gelukkig ging het om een persconferentie over de opening van een kunsttentoonstelling en ben ik, zoals jullie allemaal weten, een supersupersuper grote fan van kunst en weet ik er massaal veel over...
De donderdagavond werd tot nog toe mijn zwartste avond. Enorme maagpijnen lieten me niet toe mijn job naar behoren uit te voeren en ik mocht naar huis. Waarschijnlijk was die maagpijn een gevolg van al de stress die de OOR-konde met zich meebracht...

Tenslotte nog eens een korte opsomming van de uitgevoerde taken deze week: Opnames TrefpuntTV bijwonen, artikels voor De Grote Klok schrijven, naar persconferenties gaan, OOR-konde afwerken, de perslijst verder updaten, wat informatie over vanalle en nog wat opzoeken en niet te vergeten ziek vallen.

Het leven van een stagiair is soms echt hard...

Erkenning...

Eindelijk, ERKENNING!!!!!! Woehoew! Mijn blogtalenten zijn niet onopgemerkt voorbijgegaan! Van her en der komen blogmanagers met contracten om mij voor hen te winnen. Mijn telefoon staat roodgloeiend, mijn mailbox zit vol, postmeeuwen (want we zitten nog altijd in Oostende) scheten mijn hele huis vol,... Allemaal tevergeefs, want mijn blogtalent gaat naar de stad Oostende (anders blijft Jan mijn mailbox bombarderen met foto's) . Vanaf heden zijn mijn avonturen dus ook te volgen op http://blog.oostende.be/

Het bewijs van erkenning kwam er toen ik persoonlijk de burgemeester mocht ontmoeten (zogezegd onder de vorm van een "onthaal voor nieuwe inwoners", yeah right alsof we dit zouden doen).

Jammer genoeg was het niet allemaal peis en vree deze week. Er kwam de beschuldiging dat iemand het document van de signaalkaarten liet openstaan waardoor de anderen niet konden verder "signaalkaarteren". Zou het de stagiair zijn? Zag ik Gretl denken (wss wachtende op de vergelding voor de rebellie van haar dochter tegen de hesperolletjes), maar nee hoor de stagiair was aan andere belangrijke taken bezig. Consternatie alom toen bleek dat een andere medewerkster het document liet openstaan, HA HA zelfs professionelen handelen soms als stagiairs...

Tenslotte nog een woordje uitleg over mijn uitgevoerde taken om de lectoren een beetje te plezieren. Het werd alweer week vol verschillende taakjes, waarbij één taak er toch bovenuitstak qua werk-inspanning: De perslijst updaten... Hierdoor kom in weliswaar in contact met verschillende hoge piefen van media, zoals bv. Nico Blontrock (die duidelijk genoot van mijn mooie telefoonstem). Tussen het bellen en mailen naar journalisten door geef ik mij volledig om jeugdverenigingen op de verenigingensite te zwieren, maak ik in publisher de OOR-konde (een boekje voor leerkrachten), knip ik nog steeds berichten over Oostende, verwerk EN klasseer ik signaalkaarten, woon ik een vergadering bij over de onderwerpen voor in de volgende Grote Klok, schrijf ik een klein artikeltje over de werken op de Torhoutsesteenweg en tekende ik present op het "gelukwens-moment" voor Betty en Claudia.

and that's the way the cookie crumbles...

Magic number three

Een nieuwe week vol avonturen is opnieuw achter de rug en man, van een verrassende week gesproken!

De maandag begon nochtans als een doordeweekse maandag en de dinsdag begon als een doordeweekse dinsdag, maar de woensdag was dan weer geen doordeweekse woensdag net als de donderdag die niet wou onderdoen voor de ondoordeweekse woensdag zodat ook de donderdag resulteerde in een niet doordeweekse donderdag. Snappie?

Maandag en dinsdag waren Grote-Klok-artikel-schrijf-dagen waarbij wat opzoekwerk kwam kijken. Maar het waren ook de donkere dagen dat mijn 'meter' Heidi ziekjes thuis bleef. Een gelukje bij een ongelukje zo bleek toen ik maandagmorgen 'Het Laatste Nieuws' in zijn puurste en zuiverste vorm op de kast zag liggen, kneep mijn keel dicht en traanden mijn ogen terwijl ze als zonnetjes straalden! Ik stormde meteen als een niet-volleerd jager naar de kast en smeet me op het summum der kranten... My precious!

Woensdag was dan de grote 'TrefpuntTV-opname-dag' die in het teken stond van erfgoed.
Een ochtendje met 9 kinderen naar 3 verschillende 'erfgoedplaatsen' gaan, even buiten zijn en nog iets opsteken over erfgoed? Hell yeah! Één iemand was wel minder tevreden met mijn aanwezigheid. De reden hiervoor zal waarschijnlijk zijn omdat ik haar dochter liet rebelleren tegen haar moeder's hesperolletjes. Bij deze mijn excuses Gretel!

En om de week af te sluiten was er de leukste, de vetste, de coolste, de superzwienewildstemegategekke activiteit der activiteiten. Het absolute hoogtepunt van de week! Maar daar gaan we niet over uitweiden. Big brother is watching us...

Tenslotte wil ik nog mijn verdriet uitten en zeggen dat KV Oostende, de trots van Oostende en heel Vlaanderen, mogelijk zal degraderen naar derde klasse. En dit ondanks mijn hevige supportersgedrag woensdagavond...

Een groot verlies voor Oostende, een groter verlies voor de mensheid en het grootste verlies voor club Brugge tegen Genk...